246-Samjavtan-Gazal
સમજાવતાં-ગઝલ
કેટલું થાકી જવાયું, જાતને સમજાવતાં,
વ્રક્ષ જેવું જીવવાની, વાતને સમજાવતાં.
સૂર્ય કાલે ઊગશે નક્કી હતું તો પણ મને,
વાર લાગી એક કાળી રાતને સમજાવતાં.
એ નદીને ખાળવામાં ઊછળીને શું કરે?
વીફર્યાં છે વાદળો દરિયા તને સમજાવતાં.
વેડફી શબ્દો ઘણા બોલ્યા કરું છું એટલે,
થાપ ખાધી મૌનની તાકાતને સમજાવતાં
મધ્ય સપ્તકમાં જ છે આ ‘સાજ’ના સૂરો બધા,
જિંદગી વીતી, તને આ સાતને સમજાવતાં.
‘સાજ’ મેવાડા
Banshari Banine 