એક રાત્રે કશીક દુન્યવી ચિંતાને લીધે ઊંઘ આવતી નહોતી. બહાર પૂનમનો ચાંદ વરંડામાંથી જોયો અને આ એક અલૌકિક અનુંભૂતિ થઈ.
નભથી ડોકાઈ ચાંદ મને જોઈ રહ્યો,
જરા મલકાઈ પ્રેમથી જાણે કહી રહ્યો,
જા સુઈ જા! પ્રભુ બધું જોઈ રહ્યો,
જગત-ચિંતા તારી નથી, શાને ડરી રડી રહ્યો?
‘સાજ’ મેવાડા