સોનેટ (અનુષ્ટુપ)
એક રાતે ઘણી ઊંઘ તોયે, જાગી ગયો હતો,
ઝરૂખે હું જઈ ઊભો ચાંદની રાત શોભતી.
ને જોઈ ઘરનો બાગ આનંદિત થતો હતો,
હવા ખૂશ્બૂભરી કેવી માદક લ્હેરતી હતી.
બિલાડી ક્યાંકથી આવી ઉંદર દરમાં જતો,
કૂતરોય બિલાડીની પાછળ દોડતો ગયો.
સાપ સરકતો જોયો ત્યાં સામે નોળિયો હતો,
પાટલા ઘો ચડી ઝાડે, ઘુવડ તો ઉડી ગયો.
જીવને જીવ આરોગી જીવી જાય છે કદી,
નિશાચરો બધા ખાઈ જવાના એકમેકને.
હું ઉદાસ થયો મારી ઊંઘ વેરી થઈ પડી,
સનાતન સૃષ્ટીનો છે ક્રમ હો માનવી ભલે.
એવું કેમ મને લાગે કવિ થયો નિશાચરી?
અકળ સત્ય આલાધ્યું રાત્રિમાં કવિતા કરી.
સાજ મેવાડા