તારા વિના
સવારના પો’ર માં લાગેલો તડકો,
ને ભરી બપોરે ઠૂંઠવાયો,
સમી સાંજના સૂરજ ઊગ્યો’તો,
ને રાત્રીએ દિવસ દેખાયો.
શમણાંની સેજ ઊપર સૂતો હતો ત્યાં,
ઘૂવડના ઘૂઘવાટથી ઘભરાયો,
નાની નિંદરડી વેરાન થઈ
સવારને શોધતો મુંઝાયો.
ક્ષણોને સરવાડે શેષમાં બચ્યોતો ત્યાં,
ટાવરમાં થયારે ટકોરા,
ઉંચી નજર કરી પગલાં માંડુંને-
ઠોકર વાગીને પગ લ્થડ્યો.
ઊના શિયાળાની ધગધગતી રેતીમાં,
તારા પગલાની નિશાની ચુમતો-
આખરે, હું આળોટી પડ્યો,
તારા વિના!!!!!!!!!!.
“સાજ” મેવાડા
પ્રેમની તિવ્રતા નો ભેદ કોઇ જાણી શકતુ નથી
પ્રેમ કોઈ પરિભાષા માં બાંધી શકાય નહીં. શરિરની અંદરના Hormones ને ડોકટરો કારણ તરીકે આપે,પણ એ સંપૂર્ણ સત્ય નથી. એટલે જ્યારે પ્રેમ માં ગળાડૂબ હોઈએ ત્યારે દૂનિયામાં બધું જ ઉંધુ જ દેખાય છે.
Leave a comment