147 – પ્યાસી મળે – ગઝલ
ઝંખના ચાતક સમી પ્યાસી મળે,
એમ તારી આંખ ઉદાસી મળે !
જિંદગીની રીત જાણીલો પછી,
દુઃખ હો કે સુખ આભાસી મળે.
આંસુંઓ લૂંછી શકે જે કોઇના,
એમને, ના કોઇ શાબાસી મળે.
લો બની બેઠા ઘણા બાવા અહીં,
એ બધામાં કોક સન્યાસી મળે.
શોધવાથી ના જડે ઇશ્વર તને,
એ પ્રભુની જાત આકાશી મળે.
મોતથી ઘભરાઉં એવો હું નથી,
મંથરા જેવી ભલે દાસી મળે.
આ ગઝલના અર્થ સુધી પોં’ચવા,
‘સાજ’ને શાયર કો દૂભાષી મળે.
-‘સાજ’ મેવાડા