191-Jivi Javu-Gazal-જીવી જવું-ગઝલ

191-Jivi Javu-Gazal-જીવી જવું-ગઝલ

શ્વાસ ચાલે ત્યાં સુધી જીવી જવું,

પીંજરેથી તે પછી ઊડી જવું.

જિંદગીનો અર્થ સીધો જાણવા,

જો, કળીને ફૂલ થઇ ફોરી જવું.

જે સમયને સ્થળથી સાપેક્ષ છે,

સત્યને સંજોગથી સમજી જવું.

દે ભલે મિષ્ટાન કળવો લીમડો,

છે ફકીરી કામ ઘોળી પી જવું.

આગ ચાંપે, ઘા કરે તલવારનો.

રામ રાખે મોતને આંબી જવું.

દૂશ્મનીતો કોઈથી કરવી નથી,

જ્યાં મળે પ્રેમ ત્યાં ચાલી જવું.

આવ સર્જનહાર રોકીલે મને,

‘સાજ’નું બેસૂર થઇ ટૂટી જવું.

-‘સાજ’ મેવાડા

Read Full Post »

158-Rade Aankho-રડે આંખો-ગઝલ

158-રડે આંખો–ગઝલ

રડે આંખો હ્રદય બળતું રહે,

છુપાવી મોં કોઈ મળતું રહે.

બધા ઘૂવડ બની બેઠા છતાં,

અઘોરી મૌન પીગળતું રહે.

અમારી જાતની ભીતર કશું,

યુગોથી રક્ત નિગળતું રહે.

જશે તો ક્યાં જશે એ જળચરો?

મગરને એજ તો ફળતું રહે.

વગર ભીંતે ચણેલી કેદમાં,

અકાળે મોત પણ છળતું રહે.

કરે આ “સાજ” કોને રાવ પણ?

પ્રભુનું શીશ જ્યાં ઢળતું રહે.

   -“સાજ” મેવાડા

Read Full Post »

147-Pyaasi male – પ્યાસી મળે – ગઝલ

147 – પ્યાસી મળે – ગઝલ

ઝંખના ચાતક સમી પ્યાસી મળે,

એમ તારી આંખ ઉદાસી મળે !

જિંદગીની રીત જાણીલો પછી,

દુઃખ હો કે સુખ આભાસી મળે.

આંસુંઓ લૂંછી શકે જે કોઇના,

એમને, ના કોઇ શાબાસી મળે.

લો બની બેઠા ઘણા બાવા અહીં,

એ બધામાં કોક સન્યાસી મળે.

શોધવાથી ના જડે ઇશ્વર તને,

એ પ્રભુની જાત આકાશી મળે.

મોતથી ઘભરાઉં એવો હું નથી,

મંથરા જેવી ભલે દાસી મળે.

આ ગઝલના અર્થ સુધી પોં’ચવા,

‘સાજ’ને શાયર કો દૂભાષી મળે.

     -‘સાજ’ મેવાડા

Read Full Post »

139 …..ત્યારે બોલજે (ગઝલ)

મિત્રો,

લાગે છે કે શ્રી દ્વારકાધીશ મને બોલવા પ્રેરી રહ્યા છે. એટલે કે આ કાવ્યમાં છે એવું બોલાવે/લખાવે, કહેવડાવે છે, અને દ્વારકા આવવા મને બોલાવે પણ છે. નહીં તો આ સાંગોપાંગ રચના મહાભારત અને શ્રીમદ ભાગવત માંથી ક્યાંથી આવે?

 

139 …..ત્યારે બોલજે (ગઝલ)

આર્તનાદો કેદમાં પડઘાય ત્યારે બોલજે,

કામ જ્યારે કંશનાં ચર્ચાય ત્યારે બોલજે.

એજ મ્હેતા, એજ મીરાં, કૃષ્ણને પામી શકે,

હાથ બાળી, ઝેરને પીવાય, ત્યારે બોલજે.

જન્મભરનો સાથ ના દેશે તને એ કૃષ્ણ, તો,

ઝંખના રાધાતણી સહેવાય, ત્યારે બોલજે.

કુંતી સાથે કર્ણની સમજી શકે જો વેદના,

વ્યાસની એવી કથા જીવાય, ત્યારે બોલજે.

બાણ શૈયા હોય જ્યારે અંત તારો સાચવી,

જ્ઞાન તારું કોઈ પૂછીજાય, ત્યારે બોલજે.

કેમ આવે મોત એને પારધીના બાણથી?

કૃષ્ણ જેવો કૃષ્ણ પણ વિંધાય ત્યારે બોલજે.

ના મળે જો દિવ્ય દ્રષ્ટી ચૂપ રહેજે ‘સાજ’ તું,

પાર્થ જેવો મોહ છૂટી જાય, ત્યારે બોલજે.

       ‘સાજ’ મેવાડા

 

Read Full Post »

98 – મોત

 

મોત

નિત્ય છે, દિવ્ય છે, જાણતા પણ નથી,
મોતની, વાતને છેડતા પણ નથી.
કોણ છો? કેમ આવ્યા? જશો ક્યાં તમે?
અંત વેળા તમે બોલતા પણ નથી.
કોણ છોડી જશે દેહને એક દિ,
દૂત યમના કદી પૂછતા પણ નથી.
સ્વર્ગ કે નર્કના વ્હેમમાં ના રહો,
જે અહીં ભોગવો, નોંધતા પણ નથી.
બ્ર્હમને પામવા જાણવો ખૂદને,
‘સાજ’ તો અન્યને ખોળતા પણ નથી.

-‘સાજ’ મેવાડા.

છંદઃ- ગાલગાx૪ 

હું જાણું છું કે આ રચના મારા મિત્રોને ના પણ ગમે, છતાં જે નિત્ય, સત્ય અને અનિવાર્ય છે એ મોત વિષે લખવા હિંમત કરી છે. મને જે સમજાયું તે ટૂંકમાં આ ગઝલમાં કહેવા પ્રેરાયો છું. એ જાણવું અને સમજવું કે આત્મા અમર છે અને એ પ્રભૂનો જ અંશ છે, પછી મોતનો ડર રહેતો નથી. આ વિષે મેં પહેલાં પણ ગીત કાવ્ય લખ્યાં જ છે, જે પણ આપસૌ આ બ્લોગમાં વાંચી શકશો.

(૧) https://venunad.wordpress.com/2009/11/17/ (૨) https://venunad.wordpress.com/2009/11/20/

Read Full Post »

89 – Che Haji…. છે હજી….

મિત્રો,

ઘણા વખત પછી નવી રચના મુંકુ છું.  સારુ હોય તેવું લખવું અને પોતાને પણ ગમે તો જ બ્લોગ પર મૂકવું એવો નિયમ રાખ્યો છે, એટલે સમયના અભાવે એવું બને છે. નૂતન વર્ષાભિનંદન !

 

 

89 – Che Haji…. છે હજી….

વરસાદ શ્રાવણમાં ના થયો, ભલે ના થયો,

અસાઢ જેવી હેલીનો, વરતારો છે હજી.

પગલાં હતાં રેત પર, ભૂંસાઈ ગયાં સે’જમાં,

પહાડ પર કોતરેલી, લકિરો છે હજી.

કરમાઈ ગયું ફૂલ, પરિતાપથી આ બાગમાં,

ખરેલાં દલ દલ માં, સુંગંધી જલસો છે હજી.

ફંટાયાં બે પંખી, નભમાં જૂદે રસ્તે,

ઝૂલે એ વૃક્ષ પર, જૂનો માળો છે હજી.

ગણી આપશું રોકડા, ડાઘુઓને મોજથી,

મોત જરા દૂર હટ, આ દાવ લેવો છે હજી.

સાજંદાના હાથથી, તૂટી ચૂક્યો છે એ,

‘સાજ’ સર્જનહારને, શોધી રહ્યો છે હજી.

-‘સાજ’ મેવાડા

Read Full Post »

ઊર્મિકણો

કોઈ કોઈ વાર વિચારો આવે ને ખોવાઈ જાય. થોડી પંક્તિઓ બને અથવા કોઈ રચનામાં એવું કશુંક લખાય જાય જે ચિરંજીવી લાગે. આજે એવી થોડીક વાત કહેવાનું મન થાય છે, આવા “ઊર્મિકણો” દ્વારા.

ઊર્મિકણો

કોયલના ઠહૂકાનો પ્રાસ મળી ગયો,

કોડીલી કન્યાને તેનો સંગાથ મળી ગયો.

 * * * * * * * * * * * * *

હું હવે જોઇ રહ્યો છું મારા મોતને,

 થોડે દૂર ઊભું બોલાવી રહ્યું છે સાનમાં;

જરા થોભીજાને ઓ મિત્ર મારા,

જીવવાનો મર્મ જાણી લઉં થોડીવારમાં.

* * * * * * * * * * * *

ખરોઆ સૃષ્ટિનો જનમ-મરણે ક્રમજ નક્કી,

સુકાવું ફૂલોને સુગન્ધ પ્રસરે આ જગ થકી.

* * * * * * * * * * * * *

હાંસી ઉડાવો આજે તમે, ગમ અમોને કંઇ નથી,

કાલ અમારીજ આવશે, આજ ભલે તમારી હતી.

* * * * * * * * * * * * * * *

મારી પાસે કશું નહી મળે,અર્પુ આ લે કવિતા,

હૈયામાં આ સહજ ઊઠતી ઊર્મિઓની જનેતા.

 – – – – – – — – – – — – –

“સાજ” મેવાડા

Read Full Post »